“Το PISA και η αναδόμηση της δημιουργικότητας”
Sue Grey & Paul Morris
Σελίδες: 50 – 71
Περίληψη
Αρχικά αντιληπτή ως το προνόμιο του Θείου, και αργότερα των ποιητών και των καλλιτεχνών, η δημιουργικότητα γοήτευσε τους μελετητές για γενιές. Το ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη δημιουργικότητα, ως δεξιότητας-κλειδί του «21ου αιώνα» για την «οικονομία της γνώσης», δημιούργησε δύο παράδοξα για τον ΟΟΣΑ και το εμβληματικό του «Πρόγραμμα Διεθνούς Σχολικής Αξιολόγησης» (Programme of International School Assessment – PISA). Πρώτον, οι χώρες με τις πιο υψηλές επιδόσεις στο PISA έχουν στερεοτυπικά χαρακτηριστεί ως ελλιπείς στη δημιουργικότητα. Δεύτερον, ενώ η σπουδαιότητα της δημιουργικότητας διακηρύσσεται από τον ΟΟΣΑ, το PISA δεν τη μετράει επί του παρόντος. Διερευνούμε την προέλευση αυτών των παραδόξων, καθώς ο ΟΟΣΑ κινείται προς την κατεύθυνση συμπερίληψης της εξέτασης της δημιουργικότητας στο 2021 PISA test. Υποστηρίζουμε ότι η «ρευστότητα» γύρω από την άμορφη έννοια της δημιουργικότητας αφενός θα αξιοποιηθεί και αφετέρου θα απειληθεί, καθώς νέες μετρήσιμες εκδοχές που βασίζονται στη γνωστική απόδοση αντικαθιστούν εναλλακτικές εννοιολογήσεις.