“Κράτος, εκπαιδευτική διακυβέρνηση και ελεγκτικοί μηχανισμοί”
Αριστοτέλης Ζμας
Σελίδες: 11 – 38
Περίληψη
Η παρούσα εργασία υποστηρίζει ότι κάθε κυβέρνηση ως κεντρικός φορέας της κρατικής εξουσίας συνεχίζει
να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη σκακιέρα της εκπαιδευτικής διακυβέρνησης. Στο πλαίσιο της τελευταίας, η Πολιτεία διευκολύνει την ανάπτυξη εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών από ποικίλους φορείς, ενθαρρύνοντας την παγίωση «εταιρικών σχέσεων», «κοινωφελών συνεργασιών» και «συμπράξεων» μεταξύ τους. Η ενθάρρυνση, όμως, αυτή δεν επιφέρει a priori την εξασθένιση της κρατικής εξουσίας. Αντιθέτως, η εκάστοτε κυβέρνηση επιχειρεί να ενδυναμώσει τον ρυθμιστικό της ρόλο, παρά τον εκ μέρους της επιμερισμό αρμοδιοτήτων και την παγίωση συμπράξεων με μη κρατικούς φορείς.
Το επιχείρημα αυτό συζητιέται μέσα από τη διερεύνηση της απόπειρας της ελληνικής Πολιτείας να εμπλέξει ποικίλους δρώντες στις διαδικασίες διαμόρφωσης εκπαιδευτικής πολιτικής. Το ελληνικό κράτος διαφαίνεται ότι αποκτά μεταγραφειοκρατικά γνωρίσματα, αναζητώντας εταίρους εντός και εκτός της επικράτειάς του. Η αναζήτηση αυτή ωθεί την Πολιτεία να αναπροσαρμόζεται διαρκώς στις εκάστοτε πιέσεις και να επιδεικνύει μια ολοένα και μεγαλύτερη ευελιξία, άλλοτε επιμερίζοντας στους εταίρους της ορισμένες από τις εκπαιδευτικές της αρμοδιότητες και άλλοτε προχωρώντας στην επανάκτησή τους.